DDT werd in 1997 voor het eerst ingevoerd in India om Indiase bedrijven aan te moedigen winsten te herinvesteren voor uitbreiding en groei, en ook om de inning van belastingen op dividenden te vereenvoudigen. Onder dit systeem van dividendbelasting konden buitenlandse aandeelhouders vaak geen aanspraak maken op vermindering van dubbele belasting voor de belasting die ze in hun land van vestiging in India over het dividend betaalden, omdat DDT een indirecte belasting was die niet onder belastingverdragen viel. Daarom ontvingen buitenlandse aandeelhouders (bijvoorbeeld Nederlandse en Britse bedrijven) dividenden van Indiase bedrijven na aftrek van ongeveer 20% DDT (15% plus toeslag en cess). De DDT kwam bovenop de belasting die Indiase bedrijven over hun winst betaalden (CIT) en was meestal niet verrekenbaar aan de ontvangende bedrijven. Daarom verlaagde de DDT het rendement op investeringen van buitenlandse bedrijven aanzienlijk.
