Pijler één
Pijler één biedt in het algemeen een nieuw heffingsrecht voor marktjurisdicties die zich richten op de vraagzijde (waar klanten zijn gevestigd) over een deel van de restwinst (Bedrag A) en een vaste vergoeding voor (gestandaardiseerde) routinematige marketing- en distributieactiviteiten (Bedrag B). Verwacht wordt dat dit gevolgen zal hebben voor grote onlineverkopers en technologiebedrijven die digitale producten en/of diensten op afstand verkopen. Met name MNO's met een wereldwijde omzet van meer dan EUR 20 miljard en een winstgevendheid van meer dan 10% zullen onder de nieuwe regels vallen. De OESO verwacht dat de heffingsbevoegdheid over meer dan 125 miljard dollar winst per jaar zal worden overgeheveld naar marktjurisdicties. De eerste pijler zal dus een grote invloed hebben op de wereldwijde verrekenprijzen, omdat deze afwijkt van bestaande verrekenprijspraktijken/richtlijnen die zich meer richten op productie/ontwikkeling versus vraagfactoren (markt/klanten etc.). De eerste pijler biedt ook een aantal voordelen, aangezien deze de binnenlandse digitale dienstenbelasting zal vervangen en de belastingzekerheid zal vergroten door verplichte en bindende geschillenbeslechting.
Pijler Twee
De tweede pijler bepaalt dat als het effectieve belastingtarief van een multinationale onderneming lager is dan het mondiale minimumbelastingtarief van 15%, haar moeder- of dochtermaatschappijen belasting moeten afdragen, waardoor een bodem wordt gelegd onder de belastingconcurrentie. Op die manier biedt de tweede pijler een reeks GloBE-bepalingen (Global Anti-Base Erosion) die bestaan uit (i) binnenlandse regels (Income Inclusion Rule en Undertaxed Payment Rule) en (ii) verdragsregels die ervoor zorgen dat verdragsvoordelen alleen worden toegekend voor (bijvoorbeeld) rente en royalty's als deze tegen een minimumtarief worden belast. Als gevolg van de landmark deal zal het nieuwe minimum belastingtarief van toepassing zijn op bedrijven met een omzet van meer dan EUR 750 miljoen. Het minimum belastingtarief zal naar schatting jaarlijks wereldwijd zo'n 150 miljard dollar aan extra belastinginkomsten genereren.
Timing/uitvoering
De landen streven ernaar om in 2022 een multilateraal verdrag te ondertekenen, met een effectieve implementatie in 2023. Het verdrag is al in ontwikkeling en zal het instrument zijn voor de implementatie van het nieuw overeengekomen heffingsrecht onder pijler één, evenals voor de standstill- en opheffingsbepalingen met betrekking tot alle bestaande belastingen op digitale diensten en andere vergelijkbare relevante unilaterale maatregelen. De OESO zal in de loop van 2022 modelregels ontwikkelen om de tweede pijler op te nemen in de nationale wetgeving, zodat deze in 2023 van kracht kan worden. Zie de tabel hieronder voor een meer gedetailleerde uitsplitsing van de timing.
We werken momenteel aan een boekje waarin de twee-pijleroplossingen en de impact ervan op de dagelijkse verrekenprijzen worden toegelicht. Zodra dit beschikbaar is, zullen we het op onze site plaatsen.
Disclaimer
De informatie in deze publicatie is van algemene aard en heeft geen betrekking op de specifieke omstandigheden van een bepaalde persoon of entiteit. De informatie in deze publicatie is dan ook bedoeld voor algemene informatiedoeleinden en kan niet worden beschouwd als advies. Hoewel we ernaar streven om accurate en tijdige informatie te verstrekken en bij de samenstelling van deze publicatie grote zorgvuldigheid is betracht, kan niet worden gegarandeerd dat dergelijke informatie accuraat is op de datum waarop deze wordt ontvangen of accuraat zal blijven in de toekomst. Niemand dient te handelen op basis van dergelijke informatie zonder passend professioneel advies na een grondig onderzoek van de specifieke situatie. Wij aanvaarden geen enkele aansprakelijkheid voor eventuele gevolgen van het gebruik van de informatie in deze publicatie zonder onze toestemming.
